ایرانیان بالابر تقدیم می کند

بسم الله الرحمن الرحیم

سامانه‌های ستاره‌ای پیرامون ستاره‌ها شکل می‌گیرند و منظومه شمسی ما هم پیرامون خورشید شکل گرفته‌است. تاکنون دانشمندان، ستاره‌شناسان، فلاسفه و 

تقریباً هر کس دیگری به دنبال پاسخ چگونگی شکل‌گیری جهان گشته‌اند ، هیچ الگوی معتبری که بتواند چگونگی شکل‌گیری جهان را توضیح‌دهد، وجود ندارد. 

اما دانشمندان بر سر محبوب‌ترین الگو به توافق رسیده‌اند. این الگو، نظریه سحابی نام‌ دارد.

حدود ۴٫۶ میلیارد سال پیش، هنگامی که یک ابر گازی و گرد و غباری در فضا آشفته‌ بود، منظومه شمسی در اثر انفجار یک ابرنواختر شکل‌گرفت. انفجار این 

ابرنواخترامواجی در فضا ساخت که ابر گازی و گرد و غباری را تحت فشار قرار داد. فشردن ابر موجب فروریزش آن شد، به‌طوری‌که  گرانش گاز و گرد و غبار را 

به هم چسباند و یکسحابی خورشیدی شکل‌گرفت. ابر شروع به چرخیدن کرد و سرانجام فرو ریخت. سپس مرکز ابر داغ‌تر و چگال‌تر از بقیه آن شد و دیسک 

گازی و گرد و غباری شکل‌گرفتکه مرکز آن داغ و لبه‌های آن سرد بود. دیسک نازک‌تر و نازک‌تر شد و ذرات با هم توده‌هایی ساختند. با چسبیدن توده‌های 

کوچک به هم، برخی توده‌های بزرگساخته‌شدند و سیارات و ماه‌ها پدید آمدند. مواد یخی مناطق بیرونی دیسک با مواد سنگی سیارات غول‌ پیکری مانند 

مشتری را پدیدآوردند. سرانجام مرکز ابر به اندازه‌ایگرم شد که تبدیل به ستاره‌ای به نام خورشید شد.اگرچه نظریه سحابی به‌طور گسترده پذیرفته شده‌است، اما هنوز مشکلاتی دارد که دانشمندان نتوانسته‌اند دلیل آن را توضیح‌دهند.

 یکی از این مشکلات انحرافمحوری سیارات است. این مشکل بیان 

می‌کند که همه سیارات رویدائرةالبروج واقع شده‌اند، با این حال، چرا انحراف محوری سیارات داخلی و خارجی تا این اندازه متفاوت است؟ با پیشرفت فناوری 

و بررسی و مطالعهٔ سیارات فراخورشیدی، دانشمندان در درستی نظریه سحابی شک کرده‌اند. ستاره‌شناسان برخی از این مشکل‌هارا حل کرده‌اند، اما 

نتوانسته‌اند به همه پرسش‌ها پاسخ بدهند.